SPIEGEL Hulpeloos hangt de hemel bij avondval Een overgrote spiegel die tot de aarde reikt; Achter de wolken een vage, nauwelijks zichtbare ster, Mijn spiegelbeeld, soms zichtbaar, soms

DREMPEL Op welke erogene zone van deze nomade taal de afwezige ster tatoeëren? Het gedicht, een huis zonder wortels, open voor de duistere roepstem van de wegen. Idriss

OOGST Je stem klonk verleidelijk aan de telefoon die hele dag in augustus en ik droomde van wijnstokken en rijpe druiven vol suiker en benevelend en ik beeldde