DE MAAN AANSCHOUWEND, EN VERLANGEND NAAR EEN VERRE GELIEFDE De maan, helemaal vol nu boven de zee, verlicht de hemel in één en al gloed, schenkt de gescheiden
ODE AAN HET BOS Bedankt, bossen, omdat je mij de ogen teruggegeven hebt, zelfs wanneer ik ze in jouw grassen neergevlijd sluit. Geeft ze een manier om mij
HEMELBEELD Tegen het blauwe hemelgewelf schilderen de wolken wit boven wit hun efemere beelden Zouden het tekens zijn – of niets méér dan alleen maar een verrukking voor
WACHTEND Zoals de droogte, op regen; Zoals een uitgehongerde, op wat voedsel; Zoals de drenkeling, op een redder; Zoals de stervende, op wedergeboorte… zo wacht ik op jou.
WIE LICHT GEEFT Als je naar me kijkt zijn mijn ogen sleutels, heeft de muur geheimen, heeft mijn angst woorden, gedichten. Alleen jij maakt van mijn geheugen
Plotseling, veranderde alles van richting. De (levende!) spoorweg van de regen voerde ons naar de dageraad, en ik droomde van jou, de hele aarde verviel in slapeloosheid, en
FUENTE DE LOS OCHO CAÑOS Acht monden gestoken in een muur van oker Gevoed als bij mirakel door een wonderbare vloed van water waarnaar de pelgrim – het
HET KAN HOE DAN OOK HERBEGINNEN Bombardement van Ghouta, Syrië Nadat ik mijn moeder had begraven en onder een regen van granaten van de begraafplaats liep nadat ik
