Categorie: Gedichten

De eenzaamheid, een meer van dood water dat in de verte knisterend verdwijnt Jij bent de steen die met doffe weergalm valt; maar omdat ik je liefheb kan

Soms heb ik honger naar niets meer dan naar een vriendelijk woord – een woord tegen de kou, tegen de angst, één woord slechts om mij aan te

Ik heb een robijn gevonden in de steengroeve zeldzaam en schitterend. Het is een kei heeft de Expert gezegd maar ook een kei wil iets zijn uniek stolsel

Wat verwacht jij van de toekomst Nog een paar oorlogen de gifnijd van de landen zalvende gesprekken het pathos van de politici het niet beantwoorden van je vragen

In het oog een schijn van maanlicht een zachte bries zoals een woord soms een handgebaar of een omhelzing een glimp van licht dingen voor het hart. Germain

Een dennenboom staat eenzaam in het Noorden op een kale hoogte. Hij dommelt; met een witte deken is hij in ijs en sneeuw gehuld. Hij droomt van een

In een vreemde stad met een onbegrijpbare taal loop je langs onbekende straten; je kent niet eens de naam van de rivier die onder de stenen boog van

Wie blijft de rots op het spoor, wie zoomt het gras af, wie sluit voor ons de plaatsen aan gene zijde van de straten af? Zij die met

Op de aarde wandelend Helemaal alleen en overgelaten aan mijzelf Haal ik uit met mijn zwarte wandelstok En sla ik krachtig Op de harde koude korst van de

Laat mij mijn wereld die kleine wereld van mij zo breekbaar, zo broos   Gedicht Germain Droogenbroodt – Tekening Satish Gupta Uit: “Dauwdruppels”, 100 haiku van Germain Droogenbroodt,