Schilderij van Miguel Óscar Menassa Na het recital Het is gebeurd, ik heb gelezen, het is allemaal voorbij. Een vriend zal mij nu ongetwijfeld omhelzen, krachtig, onstuimig
MENSEN De berustende zee geeft de doden terug: overmatig stro, nutteloos op deze aarde. Waanzinnig en verloren vertrekken ze de wanhopige volwassenen de onschuldige kinderen die niets kunnen
HOND Plots zo verwend, geaaid, de gezondheid verzorgd, de vaccins geplaatst. Bij het kleinste symptoom word ik naar een dierenarts gebracht, de verwenning neemt nog toe, de medelijdende
EENZAAM AFSCHEID voor hen die, waar ook, eenzaam moeten sterven Kil de kamer de witte muren Hoorbaar alleen de echo van eenzaamheid Geen teder woord meer geen
INITIATIE Dromerig grenzeloos beeld van een cipres in meditatie vederlichte aanraking van vingers en adem hemelse geluiden ervaren en in je ogen, in je tranen, wil ik het
WE ZULLEN ELKAAR WEERZIEN… We zullen elkaar weerzien na het einde van de wereld, zei je Als er alleen nog jij en ik zullen zijn, zonsopgang en zonsondergang
Terugkeer naar het eerste licht, een homenaje aan Lawrence Ferlinghetti puerta Lidia Chiarelli LICHT OP DE MUREN VAN HET LEVEN Aan Lawrence Ferlinghetti voor zijn 101ste verjaardag Leerme