757 | Na het recital

Schilderij van Miguel Óscar Menassa

Na het recital

Het is gebeurd, ik heb gelezen, het is allemaal voorbij.
Een vriend zal mij nu ongetwijfeld omhelzen,
krachtig, onstuimig en met een zweem van nostalgie,
omhelzingen die je zeggen: het was allemaal goed.

Een vrouw, openhartig, vernederd door mijn verzen,
die vóór ik zal vertrekken de zijgang oversteekt,
zal zich met de grootste vastberadenheid in mijn armen werpen,
zoals een gedesoriënteerde bom in mijn ogen.

Dan komen die glazen hartstochtelijke wijn,
blikken en woorden, bevochtigd door een traan,
zoals iets van broederlijke tederheid voor de dichter.

Daarna valt de nacht om mijn eenzaamheid te tonen
en zal er geen vers zijn om mijn toestand te begrijpen.
Waarom vloog ik zo hoog, verliefd, om zo eenzaam te vallen?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentinië 1949)

Vertaling: Germain Droogenbroodt

uit “La patria del poeta”