In het oog een schijn van maanlicht een zachte bries zoals een woord soms een handgebaar of een omhelzing een glimp van licht dingen voor het hart. Germain

Een dennenboom staat eenzaam in het Noorden op een kale hoogte. Hij dommelt; met een witte deken is hij in ijs en sneeuw gehuld. Hij droomt van een

In een vreemde stad met een onbegrijpbare taal loop je langs onbekende straten; je kent niet eens de naam van de rivier die onder de stenen boog van

Wie blijft de rots op het spoor, wie zoomt het gras af, wie sluit voor ons de plaatsen aan gene zijde van de straten af? Zij die met

Op de aarde wandelend Helemaal alleen en overgelaten aan mijzelf Haal ik uit met mijn zwarte wandelstok En sla ik krachtig Op de harde koude korst van de

Voorstelling met recital van “Dauwdruppels“ in Kyoto op 9 december 2016 100 haiku van Germain Droogenbroodt in 4 talen Japans (kalligrafie) Nederlands, Engels en Spaans Tee ceremonie Lezing

Laat mij mijn wereld die kleine wereld van mij zo breekbaar, zo broos   Gedicht Germain Droogenbroodt – Tekening Satish Gupta Uit: “Dauwdruppels”, 100 haiku van Germain Droogenbroodt,

In mijn diepste dromen weent de aarde bloed Sterren lachen in mijn ogen Komen mensen met veelkleurige vragen ga naar Socrates antwoord ik Het verleden heeft mij gedicht

Eeuwen later, wanneer er van een samenleving die zichzelf consumeerde, niets meer dan de verpakkingen overblijft zal men in een kapotte koelkast het stoffelijk overschot van de kleine

Bos, een wilde haas, een hert steekt zijn kop op, in de schaduw mediteert een ree, eikels worden bruin, en tussen de vingers, glipt donkere tijd. * Een