751 | Naar de sterren – Adrián N. Escudero, Argentinië

Schilderij van Vincent van Gogh, Sterrennacht

Naar de sterren…

Soms word ik ertoe verleid
en gooi ik een of ander gedicht naar de sterren…
Daarna, als het naar mijn kussen
van zwervende pelgrim terugkeert,
zal het dan van het kosmisch gebeuren
een heldere of een bleke reflectie zijn?
Wie ben ik om de alchemistische arrogantie
van zijn dromen te betwisten?
Die soms verduisterde helderheden,
als ze in de kosmos exploderen
en niets anders dan zaden
van een nieuwe wereld zijn, en
waarom niet,
van een nieuwe mens?
Zoals ik, zoals jij…
Maar zonder enige ijdelheid
die het denken en het voelen verhult.
Of is het dat we niets dan stof zijn
en tot stof zullen wederkeren?

Adrián N. Escudero (Santa Fe, Argentinië)

Vertaling Germain Droogenbroodt

***

uitgaven van Point-Boekenplan

A las estrellas…//A veces me tiento,/y lanzo algún poema a las estrellas…/Después, si retornan o no,
a mi almohada de ambulante peregrino/será del celo cósmico/su lúcido o pálido reflejo…/¿Quién soy yo para disputarle/la alquímica arrogancia de sus sueños?/¿Aquellas claridades a veces oscurecidas/cuando explotan en el cosmos/y no son sino semillas/de un mundo nuevo, y/porqué no,/de un hombre nuevo?…/Como yo, como tú…/Pero sin vanidad alguna/que maquille el pensar y el sentimiento/¿O es que acaso no somos más que polvo/y en polvo nos convertiremos?