Exil In de vreemde stad met een onbegrijpelijke taal loop je langs onbekende straten; je kent zelfs de naam van de rivier niet waarvan onder het stenen gewelf

  AARDE   Onze maagdelijke moeder met een zwart gelaat We kwetsen haar om de doden te begraven die ze baarde en vormde uit klei Zes voet onder

BRUGGEN Laat ons bruggen bouwen zegt hij van stenen en staal onverwoestbaar door het gewicht van de gewapenden die ons zullen redden Laat ons buigzame dingen vlechten zegt

  HET AFSCHEID   Daar staat hij al, om de hoek, de ouderdom, als een boom zonder bladeren. Laat ons een ogenblik stilstaan, hier, onder de hemel, die

  VERLANGEN Ik wil je als een gevallen engel die zijn Hemel bereikte en water dronk uit de kristalheldere bron. Ik wil je als een bloem die de