OCHTENDLIJK GEDICHT Zoals soms een rookpluim ogenschijnlijk opstijgt uit het niets verschijnen op het witte blad de eerste woorden een nieuw gedicht: dauwdruppels die glinsteren op
Telkens als je terugkomt lijkt het mij alsof ik je voor de eerste keer zie: Zilverig stuift het uit mijn ziel zoals uit de wilgenkatjes als de voorjaarswind
TOEKOMSTIGE TRAAN De golf gromt, rebelleert, Haar schuimrug Verplettert het ogenblik Laat diepe sporen na in de zozeer Geschrokken hemel. Misschien komt er een dag Waarop de
Ik nestel mij dicht tegen je borst en wens om van het leven de mysterieuze warmte te horen zoals licht het innerlijke gevoel van de rust onthult waaraan
DE OPLOSSING Na de opstand van 17 juni Liet de secretaris van de schrijversvereniging In de Stalingradlaan vlugschriften uitdelen Waarop te lezen stond, dat het volk Het vertrouwen
VREDIG PANORAMA Aan gene zijde van het venster een tuin met sinaasappelbomen Bedwelmend het parfum der bloesems Geen mensen geen auto’s wolkeloos de hemel Alleen een merel die
WIJ VERLOREN DE WOORDEN Wij verloren de woorden aan de oever van de zee, wij verloren de woorden waarmee het zingen begint. Landinwaarts keerden wij terug, wij
